Είναι κάτι νύχτες μοναξιάς..

Στέκεσαι στο παράθυρο, η ώρα είναι 21:00 ακριβώς (δύσκολη ώρα) και ενώ βλέπεις τα αμάξια να πηγαινοέρχονται συνειδητοποιείς ποσό στάσιμη είμαι η ζωή σου.. 

Πριν κατηγορήσεις εκείνον που σου δημιούργησε το κενό αυτό, τη ζωή που δεν σε άφησε να πραγματοποιήσεις όλα σου τα όνειρα, την καθημερινότητα που σε έχει ρουφήξει, σκέψου ποιος το επέτρεψε όλο αυτό...
   Μήπως εσύ άφησες εκείνο το τύπο να σου γεμίσει τη ζωή κουμπότρυπες και άδειες στιγμές, να σου ρουφήξει όλη τη ζωή και μετά να σε αφήσει;
   Όσον αφορά του στόχους σου και τη καθημερινότητα που σε ρούφηξε πρέπει να σκεφτείς... Μήπως δεν προσπάθησες αρκετά για αυτά; Μήπως τα παράτησες εύκολα; Μήπως έπρεπε να προσπαθήσεις λίγο περισσότερο; Και από την άλλη, για όλους μας έχει έρθει κάποια στιγμή που νιώσαμε πως έχουμε βυθιστεί μέσα στο βούρκο της καθημερινότητας, αλλά σκέψου πως κάθε μέρα μπορεί να είναι μια καινούργια αρχή!       
  Είναι τώρα λοιπόν η ώρα να μηδενίσεις το κοντέρ, σε όλα τα επίπεδα, και να συνεχίσεις μπροστά... Να μετρήσεις τις ευθύνες του εαυτού σου στην όλη κατάσταση, μικρές και μεγάλες, και να πας παρακάτω... Έτσι απλά!!