Γιατί μαμά δεν με προετοίμασες;

Γιατί μαμά δεν με προετοίμασες για ένα τόσο σκάρτο κόσμο με τόσο κακούς ανθρώπους και τόσο άδικες σχέσεις;  

   Μαμά και μπαμπά με μεγαλώσατε με τόση αγάπη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την φροντίδα σας, την αγκαλιά σας, το χαμόγελο και τα γέλια σας (ok ακόμα και τις φωνές σας). Μου υποσχεθήκατε πως θα είστε πάντα δίπλα μου και είστε. Γιατί δεν μου είπατε πώς θα είστε μόνο εσείς και κανένας μα κανένας άλλος. Με μάθατε να αγαπάω και να νοιάζομαι τους άλλους. Γιατί δεν μου είπατε πως δεν δίνουν πίσω ότι παίρνουν όλοι οι άνθρωποι;
   Γιατί μαμά δεν με προετοίμασες για το πόσο άδικος είναι ο κόσμος; Για το πως οι άνθρωποι μπορούν να σε εκμεταλλευτούν και μετά να σε ξεγράψουν. Γιατί δεν μου είπες πως οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να γίνουν τόσο οδυνηρές; Και εσύ μπαμπά γιατί με μεγάλωσες σαν πριγκίπισσα; Γιατί με έκανες να περιμένω ένα πρίγκιπα να αντικαταστήσει εσένα βασιλιά της ζωής μου; Γιατί δεν μου είπες πως κανείς δεν θα με αγαπήσει όσο εσύ, πως για κανέναν δεν θα είμαι τόσο μοναδική, όσο είμαι για σένα.
   Μαμά μεγαλώνω και σιγά-σιγά καταλαβαίνω γιατί δεν με άφηνες να βγω ως αργά, γιατί φώναζες ακόμη και για το τέταρτο που αργούσα να γυρίσω (θεέ μου πόσο υπερβολική μου φαινόσουν τότε). Περνάνε τα χρόνια και τώρα πια καταλαβαίνω πόσο δίκιο είχες για όλους αυτούς που μου είπες να μην κάνω παρέα, για όλους όσους μου είπες ότι δεν μ'αγαπούν πραγματικά, για όλους όσους μου είπες ότι με εκμετλλεύονται. Τότε εσύ έβλεπες τόσο καθαρά τα πράγματα και εγώ παλεύω να τα ξεδιαλύνω και ακόμη υπάρχει μια θολούρα μπροστά μου. Μαμά οι άνθρωποι κοιτάνε μόνο τον εαυτό τους, μόνο το δικό τους συμφέρον, ενώ είναι σε θέση να πατήσουν επί πτωμάτων γι αυτό. Είχα μάθει πως εσύ θα ήσουν πάντα εκεί για μένα. Με είχες κλείσει μέσα στην αγκαλιά σου, με προστάτευες από όλους και από όλα. Με βοήθησες να ανοίξω τα δικά΄μου φτερά και να φύγω μακρυά. Τώρα που είμαι μόνη μου ποιος θα με προστατέψει μαμά;
   Και εσύ μπαμπά, που μου σκούπιζες τα δάκρυα όταν χτύπαγα, γιατί δεν μου είπες πως θα έρθουν αμέτρητες νύχτες που θα κλαίω μόνη μου χωρίς να έχω κανένα να μου σκουπίσει τα δάκρυα; Γιατί δεν μου είπες πως ο πόνος που ένιωθα τότε δεν θα ήταν τίποτα μπροστά στον πόνο που θα νιώσω αργότερα.
   Μαμά και μπαμπά, πάντα θα ψάχνω ανθρώπους σαν και σάς και πάντα θα καταλήγω να μην τους βρίσκω. Ένας φαύλος κύκλος που δεν θα κλείσει ποτέ, μαζί με πληγές που θα μένουν πάντα ανοιχτές.