Μετά το τέλος, τι?

 Και έρχεται ένα ωραίο πρωινό που όλα τελειώνουν.. Έχεις συνηθίσει να σκέφτεσαι για δυο, να ζεις για δυο και να αγαπάς για δυο.. Τώρα μόνη! Σε όλα! Η ζωή σου αλλάζει και εσυ πρέπει να συμβιβαστείς με την νέα πραγματικότητα... Μπορείς; Ίσως όχι.. Και αυτό είναι το λογικό... 

Είναι δύσκολο από το εμείς να πας στο εγώ... Όλοι μας το έχουμε περάσει.. Κλαις, χτυπιέσαι και πάλι όμως δεν μπορείς να συμβιβαστείς με τη νέα πραγματικότητα..

Κανένας δεν μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη...Κανένας δεν μπορεί να πατήσει ένα κουμπί και να τα σβήσει όλα..Βασικά αν υπάρχει κάποιος τέτοιος να μας πει και εμάς τος τρόπο μήπως σωθούμε!

Είναι τόσο όμορφο και τόσο καταστροφικό να αγαπάς.. Η αγάπη μπορεί να σε κάνει να πετάς, μπορεί όμως να σε κάνει και να σέρνεσαι... Δεν είμαι της άποψης ότι *εσυ διαλέγεις το τι θα κανείς*.. Αν μπορείς να το κανείς τόσο εύκολα κάτι δεν πάει καλά... Και μιλάω πάντα για τις στιγμές που είσαι εσυ και ο εαυτός σου.. Πολλοί από μας, ίσως και ως άμυνα, διαλέγουμε να μην δείχνουμε τα συναισθήματα μας στους έξω.. Το πως είσαι πραγματικά το νιώθεις όταν μείνεις μόνη.

Η συμβουλή μου; Ξέσπασε! Κλάψε! Φώναξε! Βρίσε! Χτυπήσου! Πέσε στα πατώματα! Αν δεν πέσεις τώρα, δεν θα σηκωθείς ποτέ πραγματικά.. Αν δεν ξεσπάσεις τώρα, πάντα θα κουβαλάς κομμάτια από το παρελθόν! Θα ακουστεί κλισέ αν σου πω ότι όλα περνάνε; Όντως! Είναι! Αλλά σε ένα κομμάτι ισχύει. Ο χρόνος δεν θα σε κάνει τέλεια αλλά σίγουρα θα σε κάνει καλύτερα..